Moje początki

Nazywam się Aleksandra, ale wszyscy mówią do mnie Olka, bo tak prościej. Urodziłam się w 1995 roku. Już w 4 klasie podstawówki wiedziałam, że jestem za gruba, chociaż ważyłam poniżej normy. Zawsze uważałam, że mam za duże uda, brzuch i nieproporcjonalne nogi. Koleżanki mówiły mi, że jestem szkieletem, patykiem. Ja nie wieżyłam. Na wakacje po 6 klasie zobaczyłąm cień moich nóg. Przeraziłam się, były jak dwie cieńkie wstążki. Podziało zaczełam więcej jeść. Kiedyś ciągle nie byłam głodna, albo to ja sama to sobie wmawiałam. Mama i się martiła. Prosiła bym jadła. Ale ja nie chciałam. Teraz byłabym w dużym mieście, a nie w tej dziurze. Uczyła bym się aktorstwa już w gimnazjum, mieszkałabym 75 km od domu, zdala od rodziców, ale mama mi nie pozwoliła, bo bała się, że spdne z wagi, która byłą już minimalna ważyłam 23 kg w wieku 13 lat. Chodziłam na tańce, zajęcia W-F'u w szkole. W wieku 6 lat zostałam odrzucona i wyśmiewana na moim podwóku, bo nie umiłam mówić "r". Obecnie mam 14 lat. Nie mam chłopaka. Do niedawna jeszcze kłuciłąm ciągle się z moimi przyjaciółkami. Nie miałam ich. Chlopacy nie zwracali na mnie uwagi, tera też jest chociaż jest kilku, którym wpadłam w oko. Moja mama bardziej zawsze lubiła, chwaliła mojego brata. I dopiero dnia 18 sierpnia 2009 roku stwierdziłam, że chyba mam anoreksje.

Jak przytyje choć mniej niż pół kilograma załamuje się. Wmawiam sobie, że i tak jestem chuda, szczupła. Ale i tak trudno mi w to uwierzyć. Bo nie jestem już takim szkieletem. Chciałabym nim być z powrotem bo wtedy ludzie zwracali na mnie uwagę. Ale wiem, że to chłopaką się nie podoba, a ja chciałabym mieć niedługo jakiegoś. Ciągle ćwicze. Tańcze, biegam, rozciągam się, robię brzuszki, ćwicze większość mięśni. Nie wiem czy aby napewno mam anoreksje. Ale wiem, że boje się prztyć choć setną kilograma. Koleżanki mówią mi, że mi kolana wystają, a ja mówie, że modelką bardziej wystają i zmieniam temat. Zawsze chcę być najchudsza w grupie. Boję się. Nie wiem co mam robić. Nie rozmawiałąm z mamą. Boje się, że jeżeli bd miała anoreksje i mama będzie o tym wiedziała to mi nie pozwoli jechać do liceum do dużego miasta. I przyjezdzać tylko a weekend'y i wakacje. Nie wiem naprawde czy mam anoreksje może mi się tylko tak zdaje. Bo może niedługo zobacze cellulit na moich udach.

Moja mama w moim wieku była troszkę,ale tak minimalnie, grubsza ode mnie. Może to tylko genetyka. Oto moja historia. Dalej chcę chudnąć, bo moim zdaniem ważę za dużo jak na 14 lat, 167cm i 45kg. Dla mnie to za duża waga.

Aleksandra